Saklı Misket Çağları
Hani şu “gökyüzü gibi bir yere gitmeyen” çağlarımıza uzanmaya, zamanda kısacık yolculuklara, belki de son olduğunu bile o an bilemediğimiz bir oyunda unuttuğumuz misketlerimizi köşe bucak arayıp bulmaya yeniden kucaklamaya çağıran ufacık, kısacık anı öyküler… Üstelik çoğu yazın ve sanatın ustalarından…

Arka Kapaktan:
Anılar… Bahçelerden, yollardan, okul sıralarından, sokaklardan; oyunlardan, ödevlerden, arkadaşlıklardan; günlerin telaşından, yaş günlerinden, bayramlardan bir koşu defterlerimizin, aklımızın bir köşesine sığınan, saklanan anılar…
Bugün yaşadıklarımız yarınlarda da çalar kapılarımızı, penceremizin altından usulca seslenir, kalemimizin ucundan dökülür. Kimi gün sevinçle, gülümseyerek; kimi gün hüzünle anımsarız her birini. Ve sevdiklerimiz, özlediklerimiz, unutamadıklarımız doluşur oyun bahçelerimize; hep oyundaymışız gibi…
Haydi çevir sayfaları. Dinçer Sezgin’den İsmail Sivri’ye, Nevzat Erkmen’den Muzaffer İzgü’ye yirmi sekiz oyun arkadaşının, “gökyüzü gibi bir yere gitmeyen” çocukluklarından ilgiyle okuyacağın öykü tadında onlarca anı bekliyor seni… Belki de kimileri epeyce tanıdık gelecek…

Kimlik Bilgileri:
Kitap: Saklı Misket Çağları
Yazan: Yunus Bekir Yurdakul
Resimleyen: Mustafa Delioğlu
Türü: Anı
Baskı Tarihi: Nisan 2024
Yaş Düzeyi: 10+
Sayfa Sayısı: 104

Tadımlık (Kasketimin Tozu Değer Gülen Çocuklara)
Okulun bahçesi… İlk derse var daha. Nasıl da sarıp sarmalıyor güneş. Çoktan geride kaldı yaz. Bu şirinlik güzden armağan.
Bahçe kapısının kıyıcığında öğretmenim bekliyor beni, Necla’yı, herkesi… Her gün, hepimizden önce orada oluyor öğretmenim; sabah karşılıyor hepimizi, ikindiüstü uğurluyor. Önlüğüme bakıyor; mendilime, yakalığıma, arada ayaklarıma dolanan kuşağıma, ceplerime… Ellerime bakıyor, yüzüme “Burnum akıyor mu?”ya, saçlarıma, pabuçlarıma bakıyor…

Yunus Bekir Yurdakul, yazar
Huriye’nin hayat arkadaşı, Emek’in babası.
1953’te Kayseri’nin Sarımsaklı köyünde, babasının kocaman kütüphanesinin önünde doğdu. İlkokulu güle oynaya, liseyi sıkıntılar içinde, Gazi Eğitim Enstitüsü İngilizce Bölümünü soluk soluğa bitirdi. Uzun yıllar, çocuklarla sınıflarda oyunlar oynadı. 1992’de, “Hey, ben geldim İzmir!” dedi. 2003’te emekli oldu.
Gazetecilik, kitap ve dergi yayıncılığı, radyo programcılığı, sunuculuk, editörlük, genel yayın yönetmenliği yaptı. Çok sayıda sanat etkinliği düzenledi. Edebiyat Çiçek Açtı ve çocuklar için hazırladığı Arkadaş sayfaları, çeşitli gazetelerde, beş yılı aşkın süre yer aldı. İzgazete’de haftalık Kitap Adası sayfasını hazırladı. Konak Belediyesinin çocuk edebiyatı dergisi Konakça’yı yayıma hazırladı.
Kızı Emek’le Cumhuriyet Kitap ekinde çocuk kitapları üzerine yazıyor. Yenigün gazetesi için haftalık Kitap Odası’nı hazırlıyor.
Dil yazılarını; Sözün Doğru Desene (2001), Ne Varsa Dilimde (2009), Dilimsel Şeyler (2018) kitaplarında topladı. Şiir seçkisi, ‘Kanatlı Sözler’ Bahçesi-Çocuklar İçin Şiir Kitabı 2006’da çıktı. Yüz öykücüğe yer verdiği Çocuklardan Çaldığım Öyküler 2013’te, ardılı Ay Anne Bak Ay İçimden Dolanıyor 2024’te doğdu. Doksan dokuz öyküsüyle Nasrettin Hoca 2015’te, çocuklar için fıkralar kitabı Güle Güle 2016’da yayımlandı.
2007’den bu yana İzmir Büyükşehir Belediyesi THM Korosu sunucusu ve sahne amiri, EÇEV ve TÜRGÖK gönüllüsüdür.
2022’de beri Sadık Uygun Yayınları Çocuk Edebiyatı Birimi Genel Yayın Yönetmendir.
Yaşamını Seferihisar’da sürdürüyor.

Mustafa Delioğlu, çizer
1946’da Erzincan’da doğdu. 1968’den bu yana illüstrasyon çalışmaları yapıyor.
1975’te kurduğu kendi atölyesinde resmin yanı sıra ağırlıklı olarak çocuk kitapları resimledi. Bu alanda günümüzün üretken sanatçılarındandır.
Bugüne değin, çocuk kitabı yayımlayan neredeyse bütün yayımcılarla çalıştı. Öykü-masal, ders kitapları, ünite ve çocuk dergilerinin yanı sıra sayısız kitap kapağı için yaptığı illüstrasyonlarla kendine özgü bir üslup yarattı.
Çizgileri kâğıt üzerinde serbestçe dolaşır; kendi iradeleriyle gezinirler, canlıdırlar sanki. Renklerinin sınırları, kuralları yoktur. Ne ki ortaya çıkan uyumlu birliktelik, tarzını belirleyen imzası gibidir. Yaptığıyla yetinmez, sürekli kendini aşmaya çalışır. Çocuklara estetik beğeni, sanatsal bakış açısı kazandıracak resimler yapmaya özen gösterir.
Yapıtları, kişisel ve karma birçok sergide yer aldı.
Çalışmalarını İstanbul’da sürdürüyor.