Ay Işığı Ekspresi (roman)

Sadık Uygun Çocuk Edebiyatı Yarışması İkincilik Ödülü 2023

Arka Kapaktan
Kış tatili için anneannesinin kasabasına gitmek zorunda kalan Petunya, oldukça sıkıcı bir tren yolculuğunun kendisini beklediğini düşünür. Ancak çok geçmeden bunun, zannettiği kadar sıradan bir tren olmadığını fark eder. Biraz merak, biraz da yanlışlıkla açtığı bir kapı, onu zamanın çok ötesine; dostlukların, eğlenceli bir balonun ve şarkıların renklendirdiği büyüleyici bir dünyaya sürükleyecektir. Göz alıcı atmosferi ve birbirinden eğlenceli karakterleriyle bizleri sihirli bir yolculuğa çıkaran Ay Işığı Ekspresi, bir yandan sahip olduğumuz güzellikleri hatırlatırken diğer yandan geçmişle gelecek arasında sıkışıp kalmış iki genç kızın, tuhaf ve komik arkadaşlık hikâyesini anlatıyor.

Kimlik Bilgileri
Kitap: Ay Işığı Ekspresi
Yazan: Deniz Alev
Kapak Resmi ve Desenler: Hasan Karaca
Türü: roman (fantastik)
Baskı Tarihi: Kasım 2024
Yaş Aralığı: 9+
Sayfa Sayısı: 191

Tadımlık
Petunya derin bir nefes alıp, “Eninde sonunda bu kapıyı açmam gerekecek.” diye mırıldandı. Neredeyse beş dakikadır avucunda tuttuğu anahtarlığı ve evlerinin kocaman çelik kapısıyla bakışıp durmuştu. Diğer elinde tuttuğu ve yaklaşık iki haftalık kış tatilinin habercisi olan karnesine bakmasına ise hiç gerek yoktu. Okuluyla evi arasındaki mesafe, karnesindeki her bir notu -özellikle de zayıf olanları- ezberlemesine yetecek kadar uzundu zaten.

Deniz Alev, yazar
1990 yılında Türkiye’nin en doğusundaki Van’da dünyaya geldi. Altı buçuk yaşına kadar bütün zamanını mahalle arkadaşlarıyla göl kıyısında oyunlar oynamak, erik ağaçlarına tırmanmaya çalışmakla geçirdi. Tüm memur çocukları gibi oyunun en güzel yerinde başka bir şehre taşınmak zorunda kaldı. Türkiye’nin en batısına gittiğinde yedi yaşındaydı. Üçüncü sınıfa geldiğinde karnesi pek parlak olmasa da sınıf başkanlığına adaylığını koydu. Sadece bir oy aldığı için kalbi birazcık kırılmıştı ama yine de pes etmedi. Bir sonraki seçimlerde oyunu üçe çıkarmayı başarmıştı! Yazmanın ne kadar büyülü bir şey olduğunu fark ettiğinde on iki; hikâyelerin anlatılmadığı, efsanelerin kulaktan kulağa yayılmadığı bir dünyanın çok sıkıcı olacağını anladığında ise on dört yaşındaydı. O günden bugüne yazmayı hiç bırakmadı. Daha eğlenceli ve macera dolu bir hayat için sınıf başkanı olma hedefinden vazgeçip bir hikâyeci olmaya karar verdi. Heybesinde biriktirdiği yeşil erikleri ve hikâyeleri diğer çocuklarla paylaşabilmek en büyük hayaliydi. Nihayet gerçek oldu…